Brak równowagi pH daje o sobie znać na różne sposoby, a długotrwały stan zakwaszenia przyczynia się do rozwoju różnych chorób, m.in. astmy, alergii, bólu głowy, chorób nerek, skóry, zębów, nadciśnienia, depresji. W poniższym artykule poznasz kolejne przypadłości wywołane długo trwającym brakiem równowagi pH.
Niewydolność wątroby
Wątroba to jeden z głównych narządów gospodarki kwasowo-zasadowej. Odpowiada ona za liczne zadania przemiany materii: steruje produkcją energii i metabolizmem białek, jest magazynem energii, odtruwa organizm i produkuje żółć, mającą szczególne znaczenie dla trawienia tłuszczów. Do produkcji żółci wątroba potrzebuje dostatecznej ilości zasadowego wodorowęglanu wytwarzanego w żołądku.
Nieżyt żołądka
Nieżyt żołądka to inne określenie na ostre lub przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka. Do jego charakterystycznych objawów należą m.in. mdłości, wymioty, brak apetytu, ucisk lub bóle w okolicy żołądka, niekiedy jednak przebiega bezobjawowo. Nieżyt może rozwinąć się w ciągu zaledwie kilku godzin w wyniku np. zatrucia pokarmowego (nieżyt ostry), bądź też stopniowo – miesiącami i latami (nieżyt przewlekły). Przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka może mieć różne przyczyny, m.in. zakażenie bakterią Helicobacter Pylori, nadmierne spożywanie alkoholu, choroby autoimmunologiczne, nadużywanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych, czy też nieprawidłowa dieta i zakwaszenie organizmu. W celu postawienia diagnozy wykonuje się badanie endoskopowe żołądka (gastroskopia), podczas którego można pobrać próbkę tkanki, bądź też badanie RTG.
Sok żołądkowy odgrywa ważną rolę w powstawaniu nieżytu. Zawiera on bardzo silny kwas, dlatego też ścianki naszego żołądka są wyścielone alkaliczną warstwą ochronną złożoną ze śluzu, wodorowęglanu i substancji ochronnych, takich jak prostaglandyny. Jeśli komórki okładzinowe naszego żołądka produkują zbyt wiele silnego kwasu, atakuje on ochronną błonę śluzową. Skutkiem tego są problemy żołądkowe i stany zapalne. Jeśli błona śluzowa zostanie już zniszczona i kwas dotrze bezpośrednio do ścianki żołądka, wtedy rozwijają się wrzody żołądka.
Osteoporoza
Osteoporoza to jedna z chorób cywilizacyjnych rozwijających się w miarę starzenia się społeczeństwa. Szacuje się, że w Polsce cierpi na nią około 2 mln osób, z czego większość nie ma świadomości rozwijającego się schorzenia i zagrożeń, jakie ono niesie. Istotą tej choroby jest stopniowy ubytek tkanki kostnej, który prowadzi do osłabienia kości i zwiększonej podatności na złamania.
Na rozwój osteoporozy ma wpływ wiele czynników, m.in. używki, brak ruchu, niektóre leki, niedobór wapnia i witaminy D, czy też nieprawidłowa dieta. Przyczyną może być także zakwaszenie organizmu – tylko w zrównoważonej gospodarce kwasowo-zasadowej budowa i rozkład kości znajdują się w równowadze. Natomiast w środowisku kwaśnym (pH krwi poniżej 7.4) z kości zostaje uwalniany wapń – pierwiastek kluczowy dla tkanki kostnej. Ponadto przy zakwaszeniu wzrasta synteza tzw. parathormonu, który kontroluje stężenie wapnia we krwi. Jeśli się ono zmniejsza, skutkuje to między innymi uwolnieniem wapnia z kości.
Możliwość wczesnego wykrycia osteoporozy daje szansę na spowolnienie rozwoju choroby. W celu wykrycia nieprawidłowości można wykonać pomiar poziomu wapnia, witaminy D, czy też densytometrię, czyli badanie gęstości kości. W celu opóźnienia rozwoju osteoporozy warto też zadbać o odpowiednią dietę (pomocna jest dieta alkaliczna), suplementację wapnia i witaminy D, ograniczenie używek (a najlepiej ich porzucenie), umiarkowaną aktywność fizyczną.
Podatność na infekcje
Wskutek zakwaszenia organizmu część współczulna wegetatywnego układu nerwowego bez powodu długotrwale utrzymuje układ odpornościowy na wysokich obrotach. Gdy nadchodzi rzeczywiste zagrożenie, jest on w efekcie przeważnie tak osłabiony, że mikroorganizmy chorobotwórcze nie napotykają z jego strony praktycznie żadnego oporu.
