Imbir to bardzo aromatyczne, cierpkie i pikantne warzywo korzeniowe. Zastosowany jako dodatek do potraw nadaje im charakterystycznego zapachu i smaku.
O korzyściach, jakie niesie ze sobą jedzenie imbiru najlepiej wiedzą mieszkańcy Azji, którzy nazywają korzeń „lekiem uniwersalnym”.
Imbir jest uznawany za doskonały środek wiatropędny (usuwa nadmiar gazów z jelit) oraz rozkurczowy (reguluje i „uspokaja” działanie przewodu pokarmowego).
Korzeń imbiru jest skutecznym buforem dla kwasu żołądkowego. Wszystko dzięki temu, że w jego składzie znajdują się gingerole i shogaole, składniki aktywne, które są odpowiedzialne także za charakterystyczny smak i zapach rośliny.
Imbir to skuteczny środek mający działanie zmniejszające nudności – substancje w nim zawarte alkalizują kwaśny odczyn kwasu żołądkowego. Doskonale sprawdza się także jako naturalny środek zapobiegający nudnościom w czasie ciąży.
Japońscy naukowcy uważają, że gingerole mogą być odpowiedzialne za hamowanie odruchu wymiotnego w ludzkim organizmie.
Badanie przeprowadzone przez dr Roberta O. Younga wskazują na buforujące działanie imbiru na nadmiar kwasu w żołądku a tym samym na jego działanie przeciwwymiotne. Składniki zawarte w korzeniu imbiru wspomagają neutralizację kwasów żołądkowych, aktywują wydzielanie kwasów alkalicznych (pobudzających apetyt) i regulują działanie mięśni przewodu pokarmowego.
Zarówno gingerole jak i shogaole są pożytecznym narzędziem do walki z nowotworami. Badanie naukowe wykazały, że gingerole mają właściwości przeciwbakteryjne i hamują wzrost „helicobacter pylori” biorących czynny udział w rozwoju raka żołądka i jelita grubego.
Badania przeprowadzone przez zespół dr Rebecci Lui z University of Michigan wykazały, że gingerole niszczą komórki nowotworu jajnika za pomocą indukcji apoptozy (programowanej śmierci komórek) i fagocytozy (samotrawienia).
W artykule opublikowanym w 2007 roku na łamach „The Journal of Agricultural and Food Chemistry” dr Chung-Yi Chen i jego zespół badawczy z American Chemical Society przedstawił przekonujące dowody na to, że zawarte w imbirze shogaole skutecznie indukują apoptozę w komórkach nowotworowych.
Jeszcze w tym samym roku Rutgers University wspierał wdrożenie leczenia nowotworów za pomocą gingeroli i shogaoli.
Duńscy naukowcy odkryli, że imbir może redukować działanie prostaglandyn, które są odpowiedzialne za wywoływanie niebezpiecznych stanów zapalnych naczyń krwionośnych mózgu, których objawem mogą być częste i uporczywe migreny.
Dlatego, kiedy czujesz, że za chwilę nadejdzie migrena, zażyj 1/3 łyżeczki świeżego, sproszkowanego imbiru. Powstrzyma to uporczywy ból głowy jeszcze zanim się rozpocznie.
Tradycyjne zastosowania imbiru
W tradycyjnej chińskiej medycynie herbatka z imbirem i brązowym cukrem jest środkiem łagodzącym skurcze menstruacyjne. Z kolei herbatka z imbirem i miodem szybko rozprawi się z przykrymi konsekwencjami zatrucia pokarmowego.
Ponadto imbir wykazuje silne właściwości przeciwzapalne, takie same jak większość powszechnie dostępnych w aptekach niesteroidowych leków przeciwzapalnych (w skrócie NLPZ).
Imbir hamuje działanie chemokin i cytokin – białek biorących udział w procesie zapalnym.
Świerzy korzeń imbiru to doskonały dodatek do zdrowych koktajli śniadaniowych. Zmiksuj blenderem kilka kawałków świeżego imbiru, ząbek czosnku, sok z jednej limonki lub cytryny i porcję lodu a otrzymasz odżywczy i wzmacniający organizm koktajl.
Przy zakupie imbiru pamiętaj, że zawsze najlepszy jest świeży korzeń. Unikaj zakupu warzywa z suchą, pomarszczoną skórką, wyraźnymi śladami pleśni lub z „miękkimi” miejscami.
Najwięcej prozdrowotnych właściwości uwolnimy z imbiru, jeśli go zmiksujemy lub sprasujemy przez praskę do czosnku.
Imbir to naturalnie alkalizujący środek, który wykazuje także działanie przeciwzapalne, przeciwbakteryjne, przeciwbólowe, zmniejszające nudności i zgagę, wspomagające odporność oraz zwalczające komórki nowotworowe. To także znany i ceniony od wieków dodatek do potraw i napojów. Ponadto herbatka imbirowa przyspiesza metabolizm i dodaje witalności. Dlatego warto często sięgać po ten „uniwersalny lek”.
