Problemy z układem pokarmowym należą do częstych dolegliwości. Jedną z nich jest choroba Leśniowskiego-Crohna, czyli przewlekłe zapalenie jelit – przypadłość dotykająca ponad 6 tysięcy Polaków. Nieleczona może mieć groźne konsekwencje w postaci raka jelita grubego. Jej objawów nie należy lekceważyć – lepiej od razu udać się do lekarza w celu diagnostyki i leczenia.
Czym jest choroba Leśniowskiego-Crohna?
Choroba Leśniowskiego-Crohna (inaczej: choroba Crohna) to przewlekła choroba zapalna układu pokarmowego. Proces zapalny może obejmować każdy odcinek układu pokarmowego, najczęściej jednak dotyczy jelit, a konkretniej – jelita krętego. Nazwa choroby wywodzi się od nazwisk lekarzy, którzy ją odkryli i opisali już na początku XX wieku – Antoniego Leśniowskiego i Amerykanina B. B. Crohna. Przypadłość ta występuje zwykle w krajach uprzemysłowionych, w Polsce dotyka ona ponad 6 tysięcy osób, choć przypuszcza się, że jest ich więcej. Może ona dotknąć każdego bez względu na wiek i płeć. W grupie ryzyka są zwłaszcza osoby, które mają w rodzinie przypadki nieswoistych zapalnych chorób jelit.
Objawy
Jakie są objawy choroby Leśniowskiego-Crohna? Otóż zależą one od umiejscowienia choroby. Jeśli zaatakowała ona jamę ustną, objawami mogą być afty, owrzodzenia i ból w jamie ustnej. Jeśli umiejscowiła się ona w odbycie, objawami mogą być owrzodzenia, ropnie, przetoki. Najczęściej jednak stan zapalny obejmuje jelito kręte i może to się cechować:
- bólami brzucha i jego skurczami nasilającymi się po jedzeniu i wypróżnieniu (zwłaszcza dolnej części brzucha po prawej stronie),
- biegunką,
- niedokrwistością (anemią),
- osłabieniem,
- podwyższoną temperaturą,
- brakiem łaknienia.
Aby zdiagnozować chorobę Crohna, lekarz bazuje m.in. na: wywiadzie, gastroskopii i/lub kolonoskopii, RTG, tomografii, USG jamy brzusznej, rezonansie magnetycznym.
Choroba Crohna – leczenie
Niestety, nie ma leków na tę przypadłość. Choroba ta przebiega z okresami nawrotów i remisji, dlatego obecnie leczenie opiera się na ograniczeniu nawrotów i łagodzeniu ich objawów. Stosuje się w tym celu m.in. leki o działaniu przeciwzapalnym, przeciwbakteryjnym (antybiotyki) oraz immunosupresyjnym (obniżającym odporność), aby zmniejszyć nieprawidłową reakcję systemu immunologicznego, prowadzącą do przewlekłego stanu zapalnego. W przypadku niektórych pacjentów konieczne jest leczenie operacyjne miejsc zmienionych chorobowo.
Ogromne znaczenie ma także zdrowy styl życia i odpowiednia dieta. W okresie remisji należy stosować się do ogólnych zasad zdrowego odżywiania (chyba że jakiś produkt powoduje dolegliwości, wtedy należy go odstawić), natomiast w okresie nawrotów należy je zmodyfikować uwzględniając:
- małe ilości błonnika (błonnik w okresie zaostrzenia choroby podrażnia błonę śluzową jelit),
- duże ilości produktów wysokobiałkowych,
- produkty lekkostrawne.
Po rozpoznaniu choroby Leśniowskiego-Crohna zaleca się również: rzucenie palenia (palenie papierosów uważa się za jeden z czynników ryzyka), unikanie stresu, infekcji, suplementowanie wapnia i witaminy D.
Przyczyny
Niestety, dokładna przyczyna choroby Leśniowskiego-Crohna jeszcze nie jest znana, natomiast wiadomo, że na jej pojawienie się mają wpływ różne czynniki, m.in.: geny, czynniki środowiskowe (np. bakterie flory jelitowej), czynniki immunologiczne. Wiadomo natomiast, że podejrzewane o rozwój wielu chorób dieta i stres nie wywołują tego schorzenia, jednak zaostrzają jego objawy.
