Jak przebiega proces wytwarzania kwasów i zasad w organizmie? Niestety, współcześni lekarze i naukowcy, a także praktycy medycyny alternatywnej, nie rozumieją do końca tego zjawiska i przyczyn rozwoju utajonego zakwaszenia koloidalnej tkanki łącznej. Propozycję swojego spojrzenia przedstawia dr Robert O. Young.
Poniższe opracowanie naukowe zawiera 25 ważnych twierdzeń, niezbędnych do zrozumienia procesu wytwarzania wodorowęglanu sodu (NaHCO3) i kwasu solnego (HCL) w ściankach żołądka, trawienia protein, serów i cukrów w dowolnej formie, a także tego, w jaki sposób kwasowo/alkaliczna biochemia, fizjologia i anatomia wpływa na zdrowie człowieka.
Proces alkalizacji i trawienie
1. Komórki ścianek żołądka rozbijają cząsteczki chlorku sodu w krwi. Sód wiąże się z wodą i dwutlenkiem węgla, tworząc alkaliczną sól – wodorowęglan sodu (NaHCO3). Równanie chemiczne tej reakcji można zapisać w następujący sposób: H2O + CO2 + NaCl = NaHCO3 + HCL. Właśnie dlatego żołądek nazywamy narządem alkalizacji, a nie narządem trawienia. Żołądek NIE TRAWI pokarmów lub płynów, które przyjmujesz – on je ALKALIZUJE.
2. Na każdą wytworzoną cząsteczkę wodorowęglanu sodu (NaHCO3), przypada cząsteczka kwasu solnego (HCL), która zostaje wydzielona do tak zwanego „układu trawiennego” – w szczególności, do żołądka – tylko po to, by ulec eliminacji. Stąd wynika, że HCL jest kwasowym produktem ubocznym, powstającym przy wytwarzaniu wodorowęglanu sodu, który alkalizuje pokarmy i płyny, które spożywamy.
3. Jon chlorkowy z chlorku sodu (soli) przyłącza się do cząsteczki kwasu solnego. HCL posiada pH równe 1 i jest wysoce toksyczną substancją, powodującą niestrawność, kwasowy refluks, zgagę, owrzodzenia i zmiany nowotworowe.
4. Gdy wielkie ilości kwasów, włącznie z HCL, pojawiają się w żołądku jako rezultat spożywania posiłków bogatych w białka zwierzęce lub nabiał, czyli dań opartych na mięsie i serze, kwas zaburza równowagę kwasowo-zasadową. Organizmowi groziłaby śmierć, gdyby NaHCO3 (zasadowy płyn) wytwarzany przez żołądek nie zostałby zużyty przez gruczoły, które potrzebują nieustannego dopływu zasad do wydajnej produkcji wodorowęglanu sodu.
Te gruczoły i narządy to: trzustka, gruczoły Brunnera (pomiędzy odźwiernikiem a drogami żółciowymi i przewodem trzustkowym), a także gruczoły Lieberkuhna w wątrobie. Wszystkie te gruczoły posiadają silną zdolność wiązania kwasów, którą wykorzystują do neutralizowania kwasu azotowego, siarkowego, fosforowego, moczowego i mlekowego – powstających w wyniku zjedzenia mięsa lub nabiału.
5. W momencie, gdy do żołądka trafiają posiłki bogate w białka zwierzęce i nabiał, zaczyna on wydzielać wodorowęglan sodu, aby alkalizować kwasy obecne w tych produktach. To powoduje uszczuplenie rezerw zasadowych i wzrost stężenia kwasu solnego na dnie żołądka. HCL trafia później do krwi, obniżając w konsekwencji poziom pH osocza krwi. A zatem, krew eliminuje nadmiar soku żołądkowego, lokując go w tak zwanych przestrzeniach Pischingera.
Przestrzeń Pischingera
6. Miejsce powstające pomiędzy coraz drobniejszymi i drobniejszymi włóknami, nazywa się przestrzenią Pischingera. To przestrzeń międzykomórkowa, która zawiera płyny, otaczające i odżywiające każdą komórkę, a także usuwające kwasowe produkty metabolizmu. W amerykańskich podręcznikach fizjologii nie ma nawet wzmianki o tych organach. Owszem, opisuje się przestrzeń międzykomórkową, ale nie traktuje się jej w kategoriach organu, który przechowuje kwasy metaboliczne, podobnie jak nerka. Określam ten narząd jako „przed-nerkę”, ponieważ w tych przestrzeniach przechowywane są kwasy metaboliczne i trawienne, zanim zostaną zbuforowane i wydalone poprzez skórę, drogi moczowe lub jelita.
7. Po spożyciu posiłku składającego się z mięsa i/lub nabiału, pH moczu staje się alkaliczne. Zjedzenie takiego dania powoduje zakwaszanie organizmu: tworzą się produkty uboczne, takie jak: kwasy – siarkowy, fosforowy, azotowy, moczowy, mlekowy, octowy; etanol – to także skutek tworzenia i wydalania zasad poprzez drogi moczowe.
Należy jednoznacznie stwierdzić, że spożywanie mięs i serów bezpośrednio powoduje podwójną utratę zasad, prowadząc do zakwaszenia tkanek i dolegliwości zdrowotnych, w szczególności – zapaleń i chorób o charakterze degeneracyjnym.
8. Jeżeli kwas mlekowy, produkowany podczas ciężkiego wysiłku, nie byłby absorbowany przez włókna kolagenowe – organizm z pewnością by umarł. Zbiorcze określenie zespołu tych włókien, tworzących największy narząd w ciele człowieka, to SCHADE – organ, na który składają się koloidalne tkanki łączne. ŻADNA reakcja wymiany płynów pomiędzy krwią a komórkami miąższu nie może zajść bez udziału tego narządu. To właśnie on łączy elementy i utrzymuje stałą strukturę naszego organizmu. Zbudowany jest z więzadeł, ścięgien i drobniejszych włókien, tworzących rusztowanie, dzięki któremu każda komórka naszego ciała jest utrzymywana na swoim miejscu.
Gdy kwasy są przechowywane w tym narządzie, tworzonym również przez mięśnie, pojawia się stan zapalny i towarzyszący mu ból. Produkcja kwasu mlekowego jest ściśle powiązana ze spożywaniem mleka, serów, jogurtu, masła, a w szczególności – lodów.
9. Im silniejsze jest zakwaszenie, powstałe w wyniku jedzenia mięs, serów, mleka i lodów, tym więcej kwasów żołądkowych zostaje wchłoniętych we włókna kolagenowe w celu ich neutralizacji; jednocześnie, gruczoły wytwarzają mniej alkalizującego wodorowęglanu sodu (NaHCO3). Im większa jest różnica potencjału wchłoniętych kwasów i NaHCO3, wytwarzanego przy każdym posiłku, tym bardziej lub mniej alkaliczne stają się zasadolubne gruczoły, takie jak: trzustka, woreczek żółciowy czy gruczoł odźwiernika.
Zdolność tych gruczołów (a także – tkanki łącznej i krwi) do wiązania kwasów jest uzależniona od rezerwuaru zasad, który może zostać określony na podstawie pH krwi, moczu i śliny, włącznie z analizą żywej i zakrzepłej krwi metodą dra Younga. Poziom pH śliny jest wskaźnikiem alkalicznych rezerw zasadolubnych gruczołów, a pH moczu jest wskaźnikiem równowagi kwasowo-zasadowej w płynach, obecnych w przestrzeniach Pischingera.
10. Izo-struktura krwi podtrzymuje alkaliczny poziom pH krwi poprzez „wypychanie” kwasów metabolicznych do tkanki łącznej lub umieszczanie ich w przestrzeniach Pischingera. Z krwi do moczu przenika taka sama ilość kwasu, jaką otrzymuje ona z tkanek i wątroby – wszystko w celu utrzymania jej struktury. Niedobór zasad jest zawsze związany z deterioracją zdolności przechowywania tkanek łącznych i przestrzeni Pischingera. Dopóki izo-struktura krwi jest podtrzymywana – uryna, będąca pochodną krwi – pozostaje wiernym odzwierciedleniem regulacji kwasowo-zasadowej; nie tylko krwi, ale i tkanek. A zatem, mocz jest wydzieliną tkanek, a nie krwi. Dlatego, kiedy badasz pH krwi, równocześnie testujesz pH tkanek.
Utajone zakwaszenie
11. Utajone zakwaszenie jest chorobą, która występuje wtedy, gdy w alkalizujących gruczołach nie występuje wystarczająca ilość zasad, które zostały zużyte w procesie neutralizowania kwasów, zaabsorbowanych przez włókna kolagenowe. Prowadzi to bezpośrednio do kompensacyjego zakwaszenia. Oznacza to, że poziom pH krwi nie uległ zmianie, ale dotknęła ona innych organów ciała.
Taki stan może doprowadzić do zdekompensowanego zakwaszenia, podczas którego alkaliczne rezerwy krwi zostają zużyte i pH krwi ulega zaburzeniu. Zdekompensowane zakwaszenie może zostać zidentyfikowane na podstawie testów pH krwi, moczu i śliny.
Spadek alkalicznych zasobów organizmu następuje w wyniku nadmiernej konsumpcji protein, węglowodanów i cukrów. Właśnie z tego powodu 90-letni staruszkowie przypominają wyglądem suszone śliwki. Ich alkaliczne rezerwy są na wyczerpaniu, lub uległy całkowitemu zużyciu. Kiedy brakuje alkalicznych minerałów, czujesz, że Twoje „baterie” się wyczerpują. Ładunek Twojej komórkowej baterii może zostać zmierzony za pomocą potencjału redukcyjno-oksydacyjnego krwi, moczu lub śliny. Im bardziej zakwaszony jest Twój organizm, tym większy będzie wzrost tego wskaźnika.
12. Jeżeli po spożyciu posiłku, zawierającego mięso, ser lub słodkie produkty, w Twoim organizmie nie ma wystarczającej ilości zasad, potrzebnej do zneutralizowania kwasów, zgromadzonych w tkance łącznej, może rozwinąć się relatywny niedobór zasad, prowadzący do utajonego zakwaszenia tkanek. Kiedy to nastąpi, wątroba i trzustka zostają pozbawione adekwatnej ilości zasadowych soków, niezbędnych do odpowiedniej alkalizacji pokarmu w Twoim żołądku i jelicie cienkim.
13. Trawienie i alkalizacja nie mogą przebiegać bez wystarczającej ilości zasadowych soków, potrzebnych wątrobie i trzustce, dlatego żołądek jest zmuszony do wytwarzania większej ilości kwasów, aby móc wyprodukować więcej zasad – i tak w nieskończoność. Powoduje to niestrawność, wymioty, kwasowy refluks, wrzody, raka przełyku i żołądka. Wszystkie te choroby nie są zatem rezultatem zbyt dużej ilości kwasów w żołądku. Wręcz przeciwnie – to kwestia zbyt małej ilości zasad, w formie wodorowęglanu sodu!
14. Wynika z tego, że żołądek NIE JEST narządem trawiennym, jak współcześnie traktują go wszystkie podręczniki biologii i medycyny, lecz narządem wydzielniczym. Jego funkcją jest wydzielanie zasadowych substancji, aby alkalizować pokarm, a także sekrecja alkalicznych soków do krwi, która transportuje je do odpowiednich gruczołów!
Różnice w poziomie pH w ciągu doby
15. Stwierdzono występowanie rytmu dobowego, wpływającego na alkaliczną równowagę organizmu i przepływ płynów ustrojowych w ciele. Przechowywane w przestrzeniach Pischingera i tkance łącznej kwasy są przemieszczane. Te kwasy osiągają swoje maksymalne stężenie i około godziny 2 w nocy mocz jest najbardziej kwasowy. Zawartość kwasów w moczu bezpośrednio odpowiada kwasowości płynów w przestrzeniach Pischingera i tkance łącznej.
Z drugiej strony przestrzenie Pischingera stają się najbardziej alkaliczne około godziny 2 po południu – właśnie wtedy organizm generuje największą ilość wodorowęglanu sodu w ściankach żołądka, aby alkalizować pokarmy i napoje, które spożywamy.
16. Jeżeli Twój mocz nie jest alkaliczny około godziny drugiej po południu, to możesz być pewien, że organizm jest ZAKWASZONY, a jego alkaliczne rezerwy są na wyczerpaniu. pH moczu powinno przyjmować wartość z przedziału od 6.8 do 8.4, a idealny współczynnik wynosi 7,2 lub więcej.
17. Po posiłku złożonym z mięsa lub sera uwolnione kwasy, takie jak siarkowy, fosforowy, moczowy lub azotowy, są przyłączane do włókien kolagenowych, aby chronić delikatne pH krwi, wynoszące 7,365.
Jony wodorowe (H+) są neutralizowane przez następny przypływ zasad; wodorowęglan sodu, wydzielany w trakcie jedzenia. Kation (H+) łączy się z resztą węglanową, tworząc kwas węglowy, rozpadający się na dwutlenek węgla (CO2) i wodę (H2O). Kwas siarkowy i inne kwasy, pochodzące z protein, są neutralizowane w następujący sposób:
HR + NaHCO3 = H2O +NaR (Ca, Mg, K) + CO2
*R reprezentuje resztę kwasową (SO4, PO4 lub NO3)
Kompensacyjne i zdekompensowane zakwaszenie
18. Lekarze i naukowcy nie dowiadują się tego w trakcie studiów, a zatem nie są w stanie zrozumieć i rozpoznać utajonego zakwaszenia tkanek. Nie potrafią także rozróżnić kompensacyjnego i zdekompensowanego zakwaszenia. W kompensacyjnym zakwaszeniu wzrasta częstotliwość oddechów, aby zredukować ciśnienie parcjalne dwutlenku węgla we krwi tętniczej (PCO2), powstające w wyniku niedoboru węglanów. Kiedy częstotliwość oddychania nie może ulec dalszemu zwiększeniu i nerki nie są w stanie funkcjonować wystarczająco szybko, aby radzić sobie z nadmiarem kwasów, pH krwi zaczyna się zmieniać. Z poziomu 7,365 spada do 7,3 – następnie, do 7,2. Jeżeli pH krwi osiągnie wartość niższą niż 6,95 – serce niebezpiecznie zwalnia, a pacjent zapada w śpiączkę lub umiera.
19. Metabolizm zdrowej, dorosłej osoby generuje od 50 do 100 meq jonów wodorowych (H+) dziennie, które muszą zostać wydalone, jeżeli równowaga kwasowo-zasadowa moczu ma zostać zachowana. Meq to skrót od milirównoważnika, jednostki miary koncentracji substancji na litr roztworu, obliczana poprzez dzielenie steżęnia substancji, wyrażonego w miligramach na 100 ml, przez jej masę cząsteczkową. Ten proces składa się z dwóch, podstawowych etapów:
a) ponowna absorpcja przefiltrowanego wodorowęglanu sodu (NaHCO3)
b) wydzielenie od 50 do 100 MEQ jonów wodorowych (H+), uformowanych z miareczkowanych kwasów i NH4+, czyli jonu amonu.
Obydwie fazy wymagają wydzielania H+ z komórek nerkowych do moczu.
20. Wodorowęglan sodu (NaHCO3) musi zostać ponownie zaabsorbowany przez krew, ponieważ jego utrata poskutkowałaby wzrostem jej średniego zakwaszenia i obniżeniem stężenia NaHCO3 w osoczu. Utrata NaHCO3 wraz z moczem jest równoważna wzrostowi ilości jonów wodorowych w organizmie, ponieważ obie substancje są wytwarzane w procesie dysocjacji H2CO3, czyli kwasu węglowego.
21. Biochemia tego procesu jest następująca:
CO2 + H2O = H2CO3 + H+
Zdrowy organizm musi ponownie wchłonąć około 4300 meq każdego dnia! Wydzielone jony wodorowe (H+) powstają w komórkach nerek w trakcie dysocjacji H2O, czyli wody. Ten proces powoduje również równomolową produkcję jonów hydroksylowych (OH-). Te jony wiążą się z aktywnymi cząsteczkami cynku, w procesie wewnątrzkomórkowej anhydrozy węglanowej; następnie, wiążą się one z CO2, aby ufromować jony HCO3-, które są uwalnianie do komórek nerek, by następnie powrócić do cyrkulacji w organizmie.
Dodatkowo, kwasy pokarmowe są wydalane dzięki sekrecji jonów H+ do moczu. Te jony mogą działać w dwa sposoby: mogą łączyć się z buforującymi związkami, w szczególności z HPO4, w procesie określanym jako miareczkowanie kwasowo-zasadowe (przebieg reakcji: H+ + HPO4 + H2PO4) lub łączyć się z amoniakiem (NH3) i tworzyć grupę amonową w następującej reakcji: NH3 + H+ = NH4.
22. Amoniak jest zatem przechwytywany i koncentrowany w nerkach jako grupa amonowa, aby następnie ulec wydaleniu wraz z moczem.
23. W odpowiedzi na zakwaszenie organizmu 36% jonów wodorowych H+ trafia do przestrzeni międzykomórkowych – w zamian za uwolnienie jonów sodu (Na+) do krwioobiegu.
- 15% kwasów zostaje przetransportowane do przestrzeni międzykomórkowych; dzięki temu, uwolnione zostają jony potasu (K+) – to reakcja typowa dla cukrzycy.
- 6% jonów wodorowych H+ trafia bezpośrednio do komórki, aby zostać zatrzymanymi przez wewnątrzkomórkowe procesy buforujące.
- 43% z nich zostaje zbuforowane poza komórkami w postaci NaHCO3 lub węglanu sodu, łączącego się z jonami H+, aby wytworzyć węglan sodu (H2CO3), który ulega następnie rozbiciu na wodę i dwutlenek węgla, usuwany poprzez płuca.
- 10% dwutlenku węgla jest wydalane podczas oddychania.
- Pozostałe 90% jest wykorzystywane przez organizm w celu ponownej absorpcji alkalicznych minerałów i wytwarzania węglanu sodu, który neutralizuje trawienne i metaboliczne kwasy.
Proces ten wyraża się następującym równaniem: CO2 + H2O = H2CO3 = HCO3 + H+
24. Choć ludzki organizm posiada wiele sposób na buforowanie metabolicznych i pokarmowych kwasów, to spożywanie protein (mięs i serów) jest jedynym procesem, w którym nie zachodzi ponowna absorpcja wodorowęglanu sodu do krwiobiegu. To powoduje utratę zasad, która poprzedza wszystkie choroby i dolegliwości.
W dłuższej perspektywie, jedynym sposobem na uzupełnienie tych niedoborów, jest:
- spożywanie jak największych ilości alkalicznych, bogatych w elektrony zielonych pokarmów,
- uzupełnienie diety o wielonienasycone tłuszcze;
Jedzenie mięsa i serów jest bez wątpienia niebezpieczne dla Twojego zdrowia. Właśnie dlatego powtarzam, że zielone warzywa czy rośliny strączkowe gwarantują, że nie będziesz musiał stać w kolejkach do lekarza. Niestety, jedzenie mięs, serów, a nawet jabłek, podnosi kwasowość koloidalnych tkanek łącznych, prowadząc do utajonego zakwaszenia tkanek.
25. Przez ponad 30 lat, przebadałem ponad 500 tysięcy próbek krwi i blisko milion próbek moczu i śliny – na tej podstawie wysnułem wniosek, że ludzkie ciało jest organizmem produkującym kwasy, ale jego struktura jest alkaliczna. Spożywanie białek zwierzęcych, a w szczególności – mięs i serów, a także cukrów – prowadzi do śmiertelnego zakwaszenia.
Na zakończenie, podkreślę jeszcze raz – kwas solny nie powoduje procesu trawienia, lecz jest jego rezultatem. Zacznij alkalizować swój organizm już dziś, aby podnieść jakość i długość swojego życia.