Centrum Badań i Kontroli Cukrzycy ogłosiło, że w 2001 roku aż 21% dorosłych Amerykanów było otyłych, to o 6% więcej niż rok wcześniej. Coraz częstsze przypadki otyłości wywołane są powszechnym występowaniem cukrzycy, co 12 dorosła osoba na świecie choruje na cukrzycę. To o 8% więcej niż w roku 2001. W Stanach Zjednoczonych na tą chorobę cierpi 16 milionów ludzi, z czego 10 milionów została poprawnie zdiagnozowana, a 6 milionów nie jest świadomych swojej choroby. Ta liczba podwoi się w przęciągu następnych 25 lat.
Zwiększona liczba chorych na cukrzycę, a zwłaszcza cukrzycę typu II jest wynikiem przyspieszonego procesu starzenia, otyłości, nieprawidłowej diety, a także stresów emocjonalnych oraz brak regularnego wysiłku fizycznego. Wszystkie wyżej wymienione problemy zdrowotne są następstwem złego stylu życia i diety, która prowadzi do zakwaszenia organizmu. Cukrzyca to choroba znana ludzkości od zarania dziejów. Najstarsze egipskie hieroglify przedstawiają postaci tracące masę mięśniową, która zamienia się w ich mocz.
Cukrzyca stała się światową epidemią, jednak metabolizm cukrów i związane z nią choroby nie są jeszcze do końca dobrze poznane przez współczesną medycynę.
Chciałbym zmienić obecnie panujące poglądy na temat cukrzycy, czemu służyć ma moja najnowsza książka „Diabetyczna Rewolucja”.
Istnieje kilka nieprawidłowych przeświadczeń na temat cukrzycy, oto kilka z nich:
1. Otyłość jest przyczyną cukrzycy. Prawda czy fałsz?
To fałsz!
Otyłość jest wynikiem nadmiernego spożycia węglowodanów, które fermentują w jelitach prowadząc do zakwaszenia organizmu. Spożyte w nadmiarze białko zwierzęce jest źródłem kwasów niszczących kosmki jelitowe, co prowadzi do cukrzycy. Organizm walczy z nadmiarem kwasów żołądkowo-jelitowych i metabolicznych poprzez przyrost tkanki tłuszczowej, która chroni komórki przed atakiem kwasów. Dlatego cukrzyca to jeden z symptomów zakwaszenia organizmu i próba obrony przed ich nadmierną ilością, która nie jest wydalana z organizmu w poprawny sposób.
2. Cukrzyca typu I jest wywołana wirusem lub obroną autoimmulogiczną organizmu, która prowadzi do ataku komórek trzustki produkujących insulinę? Prawda czy fałsz?
To fałsz!
Cukrzyca nie jest wywołana żadnym wirusem lub reakcją autoimmunologiczną. Zwiekszenie ilości cukru w diecie prowadzi do większego zapotrzebowania organizmu na insulinę. Komórki trzustki są obciążone i w rezultacie giną lub starzeją się przedwcześnie. Odpowiedź autoimmulogiczna organizmu polegająca na oczyszczającym działaniu leukocytów jest wywołana przez kwasowy styl życia i dietę.
3. Insulina potrzebna jest aby regulować poziom cukru we krwi. Prawda czy fałsz?
To fałsz.
W lata 50-tych naukowcy spopularyzowali przymiotnik “insulinozależny” do wyrażenia potrzeby obecności insuliny w tkance mięśniowej i tłuszczowej aby ta mogła pobrać glukozę i ją wykorzystać. Jednakże glukoza jest transportowana do komórek bez względu na obecność insuliny. Insulina nie jest wymagana do transportu glukozy ponieważ błona komórkowa zawiera wystarczającą ilość przenośników, które zapewniają transport tej substancji i dalsze wykorzystywanie jej w celi uzyskania energii. Dowiedziono, że adipocyty tkanki tłuszczowej są w stanie pobierać glukozę tylko i wyłącznie przez stymulacje transporterów błonowych glukozy.
4. Nadmierny wysiłek fizyczny lub stres emocjonalny wywołuje wzmożone wydzielanie insuliny i uwalnianie adrenaliny, co natychmiast obniża poziom cukru we krwi. Prawda czy fałsz?
To fałsz.
Podczas odpoczynku organizmu po wyczerpującym okresie napięcia emocjonalnego poziom glukozy we krwi wzrasta, a nie maleje. Dzieje się tak dlatego, że nadmierny wysiłek fizyczny i emocjonalny prowadzą do rozpadu komórek. Nazywam to efektem “banana”. Podczas rozpadu zakwaszonej komórki uwalnia ona zmagazynowany w niej kwas. Tak samo dzieje się gdy banany pozbywają się kwasów- cukrów w postaci czarnych plam na skórce.
W trakcie gdy komórki ciała rozpadają się uwalniając nadmiar kwasów pobudzane są komórki trzustki, które natychmiast zaczynają produkować insulinę, aby przywrócić odpowiedni poziom cukru. Ciągły wysiłek fizyczny i emocjonalny stres prowadzi do nadmiernego wydzielania insuliny, odporności na insulinę, zespołu insulinoodporności oraz cukrzycy, czy raka trzustki. Dwufazowe efekty działania insuliny i adrenaliny w celu regulacji poziomu cukru są kluczem do zrozumienia przyczyn cukrzycy typu I i II. Nadmierne wydzielanie insuliny jest sposobem na regulację poziomu glukozy w obecności adrenaliny, co prowadzi do obniżenia poziomu glukozy, nadmiernego jej wydzielania w przyszłości, a w końcu do insulinoodporności.
Układ limbiczny człowieka, a zwłaszcza narząd o nazwie hippokamp, który odpowiada za reakcje emocjonalne, poczucie bezpieczeństwa, instynkty przetrwania, uczucie głodu i sytości posiada dużą liczbę receptorów glukozy i jest głównym kontrolerem gospodarki cukru w organizmie.
5. Najlepszym sposobem leczenia insulinoodporności lub cukrzycy typu II jest przyjmowanie zastrzyków z insuliną? Prawda czy fałsz?
To fałsz.
Cukrzyca typu I czy II jest symptomem zakwaszenia organizmu wywołanym nadmiernym wysiłkiem fizycznym lub stresami emocjonalnymi, które powodują, że system limbiczny nie jest w stanie poprawnie regulować gospodarki hormonalnej. W cukrzycy typu I komórki trzustki wydzielają zbyt małą ilość insuliny. W zaawansowanym stadium cukrzycy typu II to receptory dla insuliny nie działają prawidłowo, co jest wywołane nagromadzeniem kwasów pochodzących z pożywienia, środowiska, czy metabolizmu.
Poziom insuliny i glukozy we krwi utrzymuje się na wysokim poziomie, tak więc ażeby pokonać insulinoodporność organizm wydziela jeszcze więcej insuliny, aby pobudzić jej receptory, co w efekcie długoterminowym prowadzi do pogłębienia stanu insulinoodporności i wywołuje cukrzycę.. Wrażliwość komórek organizmu na insulinę jest sposobem na efektywne wykorzystanie i utylizację tego hormonu, stan insulinoodporność prowadzi do dysproporcji i zaburzeń, z którymi pacjenci borykają się przez całe życie.
Nasze zdrowie i długość życia zależy od tego jak dobrze nasz organizm radzi sobie z czynnikami stresogennymi- regulacją gospodarki kwasowo-zasadowej, poziomem wydzielanych hormonów, zwłaszcza insuliny. Kobiety, które spożywają dużą ilość cukrów podczas ciąży często wywołują w ten sposób insulinoodporność u swojego dziecka. Jest to główny czynnik przyczyniający się do zachorowania na cukrzycę dzieci w bardzo młodym wieku.
Insulinoodporność wywołana nieprawidłowym stylem odżywiania się, myślenia i życia ujawnia się najszybciej w organach takich jak: wątroba, mięśnie, tkanka tłuszczowa, które poddane są szkodliwemu działaniu zbyt dużej ilości cukru czy kofeiny.Podwyższony poziom cukru we krwi wywołany przez nieprawidłową prace komórek ciała, złą dietę oraz zwiększone wydzielanie insuliny w odpowiedzi na podwyższony poziom cukru prowadzi do następujących efektów:
1) Przedwczesne starzenie się.
2) Wysokie ciśnienie krwi.
3) Podwyższony poziom triglicerydów.
4) Miażdżyca.
5) Zawał serca.
6) Zahamowanie wydzielania glikogenu przez wątrobę.
7) Osteoporoza.
8) Niski poziom energii.
9) Glikacja tkanek prowadząca do stanów zapalnych i uszkodzeń narządów.
10) Rozwój guzów.
11) Zahamowanie metabolizmu tłuszczu, który według mnie odgrywa kluczową rolę w procesie starzenia się, pH krwi i poziomu insuliny.
W celu rozpoznania wyżej wymienionych objawów sugeruję badania moczu oraz stężenia glukozy po 8 godzinach na czczo. Po uzyskaniu wyników pacjent wypija 12 szklanek wody destylowanej z dodatkiem 40g cukru i 1g potasu. Po 30 min wykonywane są ponowne badania krwi i moczu, a później kolejne odczyty wyników w przedziałach 20 i 45 minutowych.
Głównym celem badania krwi i moczu w opisanych przedziałach czasowych jest określenie względnego poziomu kwasów i zasad, badanie ma również znaczenie w diagnostyce nieprawidłowego poziomu cukru, insulinooodporności, czy równowagi kwasowo-zasadowej.
Idealne wyniki badań stężenia glukozy we krwi powinny wyglądać następująco:
Stężenie glukozy na czczo po:
30 min- 130 mg/dl
45 min- 110 mg/dl
20 min-100 mg/dl
Idealne wyniki pH moczu na czczo po:
30 min 5.6- 5.8
45 min 6.0-6.4
20 min 6.6-6.8
Oto wyniki w przypadku problemów z cukrzycą:
Stężenie glukozy we krwi/ pH moczy na czczo po:
30 min 275/5.6 pH
45 min 285/5.5 pH
20 min 300/5.4 to 5.2 pH
Poniższe wyniki nie muszą jednoznacznie stwierdzać cukrzycy, ale z pewnością świadczą o problemach z metabolizmem cukru, które mogą być bezpośrednio związane z rozwijającą się chorobą cukrzycy.
Stężenie glukozy we krwi/ pH moczu na czczo po:
30 min 205/5.8 pH
45 min 200/6.0 pH
20 min 190/6.2 pH
Poprawne wyniki stężenia glukozy i pH moczu są dowodem na prawidłową pracę komórek trzustki, odpowiednią produkcję insuliny i zdolności buforowania kwasów przez organizm.
Nieprawidłowe wyniki badań jednoznacznie wskazują na problemy metabolizmu cukrów i słabą zdolność organizmu do buforowania kwasów. Aby utrzymać równowagę kwasowo-zasadową organizmu należy wyeliminować wszelkie produkty zawierające cukier- ziemniaki, zboża, słodkie owoce, warzywa i soki owocowe oraz wszelkie produkty, które zawierają cukier rafinowany. Warto zastąpić je zielonymi warzywami i zielonymi napojami, zdrowymi olejami- oliwą z oliwek, z avocado, czy olejem lnianym, a także wartościowym białkiem roślinnym – kiełkami roślin strączkowych takich jak: pszenica, jęczmień i soja.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat zapobiegania i leczenia cukrzycy polecam moją najnowszą książkę „Diabetyczna Rewolucja”.
Zapraszam również do obejrzenia filmów o cukrzycy dostępnych na naszym kanale Youtube.
